De zwart-witte beer

Er leven in totaal 1600 panda’s in het wild (minder dan het aantal letters in dit blog). Daarvan is het grootste gedeelte (ongelijk) verdeeld over meer dan 65 reservaten. Enkele reservaten hebben 100+ panda’s, maar de meeste hebben maar een tiental. Oppervlak van de reservaten samen is bijna 3,5 miljoen hectare. De panda’s hebben een dikke vacht, en zitten daarom in de zomer hoog in de bergen. Met andere woorden, de kans dat ik een panda in het wild zie is klein. Zeg maar gerust nihil. Nul. Ja, ik zit hier wel ruim tien dagen, maar het grootste gedeelte ben ik aan het praten, presentaties bijwonen, dorpen bezoeken die iets aan natuurbescherming doen, onderweg, enzovoort. Op ons aandringen is er wel tijd ingepland om het bos in en de berg op te gaan, maar dat houdt niet over. Dus nee, echt niet. Helaas, kom in je eigen tijd maar terug.

Maar je bent een “adviseur soorten & landschappen” of niet, dus ik wil een panda zien. Dat kan alleen in gevangenschap, in een zogenaamd “breeding centre”. Omdat China ten alle tijden wil voorkomen dat de panda uitsterft, hebben ze een aantal fokcentra opgezet, waar ze dus alles in de hand hebben om dat te voorkomen. Wij van het WNF werken natuurlijk liever aan de bescherming van de panda in het wild, ook wel “in situ” genoemd, in tegenstelling tot “ex situ”, in gevangenschap. Nu ja, ons betrokken panda clubje is dan toch maar even gaan kijken in één van die centra. Wel eentje specifiek bedoeld om ze tzt uit te zetten in het wild, waardoor er geen publiek bij mag komen.

Ok, inderdaad een mooie beer, ziet er grappig en schattig uit, knaagt aan bamboe, ligt vooral te luieren, maar ze hebben het hier eigenlijk te warm. Vandaar dat binnenhok met airconditioning. Airco!? Snel weg hier, de bergen in met de natuurlijke airco. Steile bergen, met spitse toppen en bekleed met hartstikke mooi bos. Het is dus geen 100% bamboe bos, zoals ik altijd dacht, het is gemengd loof- en naaldbos, met in de ondergroei de panda’s favoriete bamboesoorten. In één zin waarom die beer zo bedreigd is: hun leefgebied wordt vernietigd en versnipperd en daardoor steeds kleiner, waardoor ze elkaar niet meer kunnen vinden en de afgezonderde populaties als smeltende ijsjes steeds kleiner dreigen te worden als we niks doen.

Eén ding dat gedaan wordt is het in kaart brengen waar die reuzenpanda, ook wel bamboe-beer, leeft en loopt. Opkijkend naar die bergen snap ik nu waarom de Chinese WWF staf drie keer per dag warm eet. Die energie hebben ze wel nodig bij het klimmen. De meest heerlijke gerechten komen op de draaiende tafel langs. Ook bij het ontbijt. Van drie soorten wilde groenten tot kip in alle soorten en substanties. Ik laat het “100-jarige ei”, dat een vreemde doorschijnende vorm heeft aangenomen maar voor wat het is, trek een trui aan voor de frisse berglucht en ga op pad.