Kennismakingsrondje Zuid Afrika en Namibië.

Ik vlieg over de altijd schitterende Sahara, op weg naar Zuid Afrika. De fantastische verscheidenheid aan kleuren en landschappen in deze gigantische woestijn verbazen me elke keer weer. Ja, er leeft bijna niks, maar wat ziet het er mooi uit vanuit een comfortabele vliegtuigstoel, met een koel drankje in de hand!

Ik heb recent de centraal Afrikaanse projecten overgedragen aan een collega, en heb nu vooral de projecten in zuidelijk Afrika onder mijn beheer. Nu heb ik natuurlijk alle documentatie van al deze (voor mij) nieuwe projecten gelezen, en weet ik wat de problemen zijn, wat de ze daaraan willen doen, en hoe, maar zo’n project gaat echt niet leven voor mij als ik alleen stapels documentatie erover lees.

Om echt te weten wat er gebeurt, wat mogelijk is, en wat niet, hoe de staf van een project werkt in de soms moeilijke omstandigheden, daarvoor moet je erheen. Als je 5 uur met de projectleider in de auto zit, met hem eet, slaapt en vergadert daar waar hij dat normaal ook doet, dan kan ik een goede inschatting maken van het project. En als je vervolgens samen met die projectleider het veld in gaat, dan zijn er nog twee dingen die je leert kennen die essentieel zijn voor het begrijpen en tot je nemen van een project. De mensen die er leven, en de natuur.

Een natuurbeschermingsproject is kansloos als de bevolking er niet bij betrokken is, noch achter de doelstellingen van dat project staat. Dat staat altijd keurig beschreven in een financieringsvoorstel dat wij krijgen: “de lokale ‘stakeholder’ (betrokkene) zal geconsulteerd worden en betrokken zijn bij…”. Echter, pas als je met het dorpshoofd of de lokale boer boven een kop thee of fles bier praat, pas dan kan je inschatten of dat ook echt zo is.

En de natuur, ja de natuur moet je zien, ruiken, voelen en horen om te kunnen waarderen waar al dat werk en geld aan gespendeerd wordt. Die schitterende landschappen, prachtige dieren en vogels, als ik die zie wordt mijn batterij weer opgeladen, en wordt ik weer helemaal enthousiast. En daar gaat het ook om. Als ik terugkom in Nederland weet ik waar ik het over heb als ik een collega, donateur, of journalist moet overtuigen van het belang om dit specifieke gebied te (blijven) beschermen.

Ik ga dit keer drie projecten bezoeken: het Black Rhino Range Extension Program (BRREP) in KwaZulu Natal in Zuid Afrika, het Kavango-Zambezi (KAZA) project in Namibië, en het “Toerisme voor natuurbescherming” project, ook in Namibië. Ik zal proberen jullie te enthousiasmeren, ondanks dat jullie er dus fysiek niet bij kunnen zijn. Fasten your seatbelts please…