Joint venture voor de natuur

De landing wordt ingezet tijdens de vlucht Johannesburg-Windhoek. Ik kijk uit het raam, maar zie niks dan uitgestrekt struikgewas, eindeloze heuvels, en verder niks. Helemaal niks. Waar is die hoofdstad van Namibië? Het zal niet de eerste keer zijn dat dit land mij verrast. Ik ben de komende dagen met Keith en Asser van WWF Namibië naar het noordwesten van dit land, een tour langs een aantal joint ventures tussen lodgehouders en lokale gemeenschappen. Dat klinkt heel zakelijk, zelfs commercieel. Dat klopt. Keith leidt het project dat nastreeft om te zorgen dat lokale gemeenschappen de wilde dieren omarmt, door te zorgen dat zij meedeelt in de opbrengsten van het alom aanwezige toerisme.

Met Keith op stap is anders dan wat ik gewend ben. Ook al heeft hij beloofd dat we de zwarte neushoorn zullen zoeken, spenderen we voorlopig de meeste tijd al pratend met allerlei mensen in dorpjes, in kampjes, in luxe lodges (soort resorts) en vooral in de auto. Zijn kijk en de opzet van dit project zijn verfrissend, mag ik wel zeggen. De lokale gemeenschappen hebben zich georganiseerd in zogenaamde “conservancies”. Deze conservancies gaan een verband aan met de lodges, waarbij een deel van de omzet naar de bevolking gaat, en de lodge banen biedt voor mensen uit de gemeenschap. Kort gezegd: hoe meer toeristen in de lodge verblijven, hoe meer inkomsten naar de lokale gemeenschap gaan. En die toeristen komen op safari om dieren te bekijken. Dus levert een goede wildstand meer inkomsten voor de bevolking op. Onder hun motto: “wij leven met wildlife” zorgen ze voor de natuur. En het werkt, wildstanden gaan omhoog, meer en meer inkomsten stromen naar de bevolking. Zie meer: http://www.nacso.org.na

We verblijven op de mooiste plekken, met schitterende uitzichten, mooie verblijven, en fantastische service. Ik voel me helemaal niet ongemakkelijk in deze mooiste lodge, “Grootberg” geheten (http://grootberg.com/ ), deze is namelijk geheel eigendom van de lokale conservancy, Khoadi-Hoas. En de gidsen, het barpersoneel tot en met de huishoudsters zijn allemaal maar wat trots op hun lodge en de samenwerking met het bedrijf dat de lodge beheert. Een samenwerking die werkt omdat de bevolking inziet dat de dieren, zoals de zwarte neushoorn, werk en inkomen levert. Dat drankje smaakt dus nòg beter, en met een gerust hart val ik bij het geluid van de krekels in slaap, alvast dromend van die zwarte neushoorn die ik hoop te zien…